๔ กุมพาภันธ์ ๒๕๕๘
กระเป็าเงินหาย
เมื่อวานลูกน้องคนไทยคนหนึ่งที่ทำงาน
น้องเค้าหายกระเป๋าเงินเพราะเค้าลืมมันที่รถตู้ครับ
เวลาเค้าบอกว่ากระเป๋าเงินหาย
ผมหัวเราะมาก555555
ผมเองก็ไม่รู้ว่าทำไมต้องหัวเราะ
บางทีเพื่อนโดนโชคไม่ดีก็มันรู้สึกสนุกมาก
น่าจะผมนิสัยแย่มากมั้ง?
แต่ก็ผมก็พยายามช่วยนะครับ
น้องเค้าไม่รู้ทะเบียนรถของรถตู้เค้าก็เลยติดต่อคนขับไม่ได้
สุดท้ายเค้าก็ลาตอนเช้าไปหากะเป๋าเงินที่จตุจักร
เพื่อนที่ทำงานคนอื่นขอผมทวีตว่า
ถ้าเจอกระเป็าเงินของน้องช่วยติดต่อไดซังหน่อย
พอดีเค้ามีรูปของกระเป๋าเงินด้วยผมก็เลยโพสทวีตครับ
ขอโทษครับ ถ้าคนที่เจอกระเป๋าตั้งนี้ในรถตู้(ปากเกร็ด-จตุจักร) ช่วยบอกผมหน่อยครับ น้องที่นั่งข้างๆผมลืมเมื่อเช้านี้ pic.twitter.com/DZaII3Izyh— ไดซัง(คนญี่ปุ่น@กทม) (@daijirok_th) 2015, 3月 3
มีริทวีตเยอะมากกว่าที่ผมคิด
คนไทยมีน้ำใจจริงๆ
ถ้าที่ญี่ปุ่นน่าจะไม่ค่อยมีริทวีตนะครับ
แล้วทำไมผมไม่บอกน้องว่าถ้าได้ริทวีต1
ผมจะได้เงิน0.1บาทอะไรแบบนี้
เสียดายจัง555
พูดเล่นนะครับ
ยังไงๆผมขอขอบคุนอีกครั้งที่คนริทวีตนะครับ
กระเป๋าเงินกรับมาแล้ว แต่ทำไม?
สุดท้ายกระเป๋าเงินกลับมาแล้วครับ
เพราะคนที่เจอกระเป๋าของน้องโทรมาน้อง
พอดีในกลับเป๋าเงินมีนำบัตร
คนที่เจอกระเป๋าเงินก็เลยติดต่อได้
น้องเค้าโชกดีจริงๆ
แล้วผมสนใจว่ามีเงินสดกี่บาทในกระเป๋าเงิน
และน้องขอบคุณเค้าและให้เงินรึเปล่า?
เออ ผมนิสัยแย่จริงๆ
แต่ก็สนใจนะครับ
พรึงนี้ผมจะถามแต่น้องก็จะไม่ตอบตีกลับผมแน่
แต่ผมก็จะถามครับ555
ต่อไป
ประโยคยาวแล้วต่อไปเป็นพรุ่งนี้นะครับ^^
ข้อความทั้งหมด