ได: แนะนำแพลนเนอร์หนึ่งวันหนึ่งหน้าแบบไดอารี่

วันที่ ๑๓ กุมภาพันธ์ ปี ๒๕๕๙

กุ๊กมอนิ่งครับไดซัง(Twitter:@daijirok_th)คนที่เขียนแพลนเนอร์กับไดอารี่ทุกวันนะครับ

บทความนี้ก็เรื่องแพลนเนอร์ต่อนะครับ เมื่อก่อนผมใช้แพลนเนอร์แบบต่อสัปดาห์ที่บริษัทแจกให้ฟรีแบบธรรมดาๆหรือซื้อที่ญี่ปุ่นเองนะครับแต่ปีนี้ผมลองดูแพลนเนอร์แบบหนึ่งวันหนึ่งหน้า อาจจะบอกได้ว่าแค่”ไดอารี่”ก็ได้หรือเปล่านะครับ แต่ถ้าบอกไดอารี่ก็รู้สึกเหมือนสมุดที่เขียนแบบ”วันนี้ผมทำอะไรบ้างและคิดอะไรบ้าง“อะไรประมาณแบบนี้นะครับ

ที่ญี่ปุ่นมีหนังสือหรือขอมูลสำหรับวิธีเขียนแพลนเนอร์หรือวิธีเลือกแพลนเนอร์เยอะรวมแพลนเนอร์แอปมือถือกับTabletนะครับแล้วสมัยนี้แบบไดอารี่มันฮิทมากที่ญี่ปุ่นด้วย ผมก็เลยลองใช้ แล้วผมใช้มาประมาณหนึ่งเดือนและยังชอบอยู่ผมก็เลยแนะนำที่บล็อกนี้นะครับ

ข้อเสีย

หนักและหนามาก

อย่างหน้อยต้องมี365หน้าสำหรับหนึ่งวันหนึ่งหน้าและเพจอื่นๆรวมแล้วก็ต้องมีประมาณ400หน้านะครับ^^ กระดาษก็ต้องบางแต่ถ้าบางมากเขียนแล้วดูจากข้างหลังได้และใช้ไม่สะดวก แต่ถ้ากระดาษหนาก็จะหนักและหนาด้วยครับ มันผลิดยากด้วยครับ

↑นี่คือแพลนเนอร์ผมของยี่ห้อโฮโบนิชิ(Hobonichi) หนักกว่าและหนากว่า iPadAir ครับ>_<

1. คนที่ไม่ค่อยมีอะไรเขียนก็เสียดายหน้า

หนึ่งวันหนึ่งหน้าก็คือถ้าไม่มีอะไรเขียนไม่ก็ลืมเขียนก็มีแต่หน้าเปล่าๆครับ
สุดท้ายไม่อยากเขียนแล้วก็ได้ครับ^^;

2. ราคาแพง

ปกติราคาแพงกว่าแพลนหน้าอื่นครับ เพราะมันต้องมีหลายหน้าและคนที่ผลิตก็ต้องคิดว่าไม่หนักแต่ไม่บางเกินไป
สุดท้ายกระดาษต้องคุณภาพดีครับ

รูปของแพลนหน้าแบบไดอารี่ของโมเลสกิน(Moleskine)ที่ผมถ่ายเองครับ

3. ไม่ค่อยมีสินค้า

ถ้าพูดถึงเมืองไทยผมเคยเห็นแต่ของโมเลสกิน(Moleskine) ราคาประมาณ1,000 – 1,200บาทครับ
นอกจากนี้แม้ว่ายี่ห้ออะไรก็มีแต่ต่อสัปดาห์หรือต่อเดือนแบบบางๆนะครับ^^

ขอดี

1. มีที่เขียนเยอะและติดได้หลายอย่าง

บางคนชอบติดตั๋วหนังหรือรูปนะครับ นอกจากนั้นใช้ได้กับไดอารี่ บันทึกประจำวันก็ได้ครับ

2. หนึ่งวันหนึ่งหน้ามันเข้าใจง่ายมาก

ดูง่ายครับ…^^

3. ใช้ได้แบบแพลนเนอร์และไดอารี่ไดด้วย

ส่วนใหญ่ตั้งกำหนดแต่ตามกำหนดไม่ได้ อย่างน้อยผมเองตามไม่ได้ตลอดเลยครับ555 แต่สมุดนี้เขียนได้ทั้งกำหนดและที่ทำแล้วครับ

อืม… ผมอยากจะอธิบายแต่มีแต่ข้อเสียนะครับT-T
ผมจะให้ดูรูปว่าตัวอย่างของวิธีใช้จากแพลนเนอร์ที่ผมใช้อยู่นะครับ^^

ติดๆๆๆหลายอย่างก็น่าสนุกครับ ใช้อบบนี้น่าจะเมอะกับผู้หญิงมากกว่าเนอะครับ

ให้เด็กเขียนหนึ่งวันหนึ่งหน้าก็ดีนะครับ^^ สมุดก็คุณภาพดีเก็บไว้ไดลอดจนถึงเขาแก่นะครับ

รูปของไดอารี่ทั้งหมดจากเว็บไซท์ที่ โฮโบนิชิ (Hobonichi Diary) ที่แพลนหน้าผมใช้อยู่นะครับ

สรุป

หนึ่งวันหนึ่งหน้ามันเขียนได้เรื่องกำหนดกับความจริง2อย่างได้เพราะว่ามีที่เขียนเยอะ
ถ้าไม่ค่อยคิดว่าความหนักกับความขนาด ลองใช้ก็ดีนะครับ ผมแนะนำได้ครับ

แล้วผมว่าถ้าคุณอยากได้แพลนเนอร์แบบไดอารี่ที่คุณภาพดีที่เมืองไทยก็มีแต่โมเลสกิน(Moleskine)นะครับ
เช่นนี่นะครับ ↓ณุปจาก Lazada Thailand

เรื่องโมเลสกินช่วยดูบทความเก่านะครับ
ได: เรื่องที่คนญี่ปุ่นตกใจเมื่ออยู่เมืองไทย – แพลนเนอร์สตาร์บัคส์ของโมเลสกิน(Moleskine) –

ปล.

ตอนนี้ผมสนใจใช้ iPadAir แทนแพลนเนอร์อยู่ด้วยนะครับ ถ้า iPadAir3 ออกและใช้ Apple Pencil ได้ด้วย อยากลองว่าเขียนแบบกระดาษได้หรือเปล่านะครับ? มันเก็บไว้ที่ iClound ก็ดูจากมือถือได้ด้วยครับ^^ มันน่าจะสะดวกนะครับ

บล็อกนี้อัพเดตทุกวัน7โมงเช้า แล้วเจอกันพรุ่งนี้7โมงเช้านะครับ