ผมเข้าใจความรู้สึกของคนที่ทำงานธุรกิจส่วนตัว จากประสบการ

วันที่ ๘ มีนาคม ปี ๒๕๕๙

กุ๊กมอนิ่งครับไดซัง(Twitter:@daijirok_th)คนทีลาออกจากบริษัทและผ่านไป2เดือนกว่าแล้วนะครับ^^/

ก็คือตอนนี้ผมก็ไม่ต้องไปทำงานสบายๆครับ
ถำอะไรก็ไม่มีคนบน(นอกจากตัวเอง)
ตื่นกี่โมงก็ไม่มีคนบน(นอกจากตัวเอง)
กินข้าวเมื่อไรก็ได้
นอนกีโมงก็ได้เพราะพรุ่งนี้ตื่นกี่โมงก็ได้…
อิสระมากเลย

แต่เข้าใจว่าอิสระมันต้องSurvive
ผมก็รู้ตั้งนานแล้วเรื่องนี้
แต่รู้จากเคยได้ยินหรืออ่านหนังสือและคิดเองกับรู้จากประสบกาณมันไม่เมืองกันเลยครับ
ลาออกสิ้นปีและกลับญี่ปุ่นประมาณ1เดือน > คอร์เวอร์กิ้ง6วันใน1อาทิตย์ (ราคา4,500B/ด)
กลับมาเมืองไทยและไปคอร์เวอร์กิ้งชื่อฮับบ้าเอกมัยเกือบทุกวัน (ราคา2,990B/ด)
พอดีหมดอายุแล้วผมก็เลยคิดว่าทำงานที่ไหนดี…
ถ้าไม่ไปฮับบ้าก็ประยัดเงินประมาณ3,000B/ด ได้ด้วย…
ลองไปห้องสมุดญี่ปุ่น TCDC…
ไปไหนดี?

2เดือนผ่านไปแล้วผมทำอะไรมานอกจากเขียนบล็อก?
จะได้เงินยังไง?
คนที่อ่านเยอะขึ้นแค่ไหน?
บล็อกนี้มีค่าจริงหรือเปล่า?
แล้วตัวเองอยากทำอะไร?
อยากเป็นอะไร?
เรียนภาษาก่อนดีกว่าหรือเปล่า?
เขียนบล็อกภาษาญี่ปุ่นด้วยดีไหม? แล้วมีเวลาหรือ?
แล้วสติกเกอร์ไลน์ละ แอป ช่องยูทูบละ?

เริ่มคิดก็ไม่หยุดนะครับ
ทางทีเลือกเอง
และไม่บอกว่าตอนนี้ลำบากกว่าตอนทำงานที่ออฟฟิศ
เพราะลำบากคนละเรื่อง

ตั้งแต่เริ่มคิดเรื่องแบบนี้ผมก็หยุดเขียนแพลนเนอร์เลยเพราะไม่มีอารมที่เขียน
แต่ผมว่าตั้งแพลนสั่งกับยาวอีกมันดีกว่าครับ
อาจจะมันช่วยได้ด้วยเนอะครับ^^;

ปล.

วันนี้เมือนบันถึกประจำวันเลยนะครับ555
บทความนี้ผมใช้เวลาแค่10นาทีเลยดีแล้วครับ^^;

แล้วถ้ามีคนถุรกิจส่วนตัวและมีพนักงานด้วย
ต้องคิดเรื่องพนักงานด้วย
มันเหนื่อยแน่นะครับ>_<